расслабле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. расслабле́нне
Р. расслабле́ння
Д. расслабле́нню
В. расслабле́нне
Т. расслабле́ннем
М. расслабле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расслабле́нне ср. расслабле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расслабле́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расслабляць — расслабіць і расслабляцца — расслабіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расслабле́нне ж. Schwächung f -; Entkräftung f -; Erschláffung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рассла́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго-што.

1. Зрабіць слабым, ненапружаным; аслабіць.

Р. мышцы.

2. Адпусціць, зрабіць слабкім.

Р. туга завязаную хустку.

|| незак. расслабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. расслабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расслабле́ние расслабле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абулі́я, ‑і, ж.

Спец. Расслабленне ці страта волі, выкліканыя хваробай; бязволле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэлаксацыя,

расслабленне ў біялогіі.

т. 13, с. 574

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сто́ма ‘аслабленне; расслабленне; зморанасць’ (ТСБМ, Бяльк., Стан.). Аддзеяслоўны назоўнік ад стамі́цца, што да тамі́ць (гл.). Беларуска-ўкраінская ізалекса, параўн. укр. сто́ма ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rozkurcz, ~u

м. расцісканне; расслабленне;

rozkurcz mięśni — расслабленне цягліц (мышцаў);

rozkurcz serca мед. дыястала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)