рассе́янне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. рассе́янне
Р. рассе́яння
Д. рассе́янню
В. рассе́янне
Т. рассе́яннем
М. рассе́янні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рассе́янне ср. (света, энергии) рассе́яние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассе́янне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. рассеяць (у 2 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. рассеяцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́янне н. Zerstréuung f -, Stréuung f -; фіз. Dispersión f -, -en;

фіз. рассе́янне святла́ Líchtzerstreuung f;

рассе́янне эне́ргіі Dissipatión f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рассеянне часцінак 9/125

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Рассеянне святла 1/293, 562; 7/571; 9/125, 256

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рассеянне мікрачасціц

т. 13, с. 361

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рассеянне нейтронаў

т. 13, с. 361

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рассеянне святла

т. 13, с. 361

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рассеянне хваль

т. 13, с. 361

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)