рассе́ліна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рассе́ліна |
рассе́ліны |
| Р. |
рассе́ліны |
рассе́лін |
| Д. |
рассе́ліне |
рассе́лінам |
| В. |
рассе́ліну |
рассе́ліны |
| Т. |
рассе́лінай
рассе́лінаю |
рассе́лінамі |
| М. |
рассе́ліне |
рассе́лінах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рассе́ліна, ‑ы, ж.
Глыбокая трэшчына або вузкая цясніна. [Іван] думаў, што лепей было б вылезці з гэтай змрочнай расселіны. Быкаў. [Дарога] цяпер то крута віляла, то раптам кідалася ўніз, у расселіну паміж сопак. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crevasse [krəˈvæs] n. geol. раско́ліна, рассе́ліна, глыбо́кая трэ́шчына (звыч. ледавіка)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)