распяра́звацца гл. расперазацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распяра́звацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. распяра́зваюся распяра́зваемся
2-я ас. распяра́зваешся распяра́зваецеся
3-я ас. распяра́зваецца распяра́зваюцца
Прошлы час
м. распяра́зваўся распяра́зваліся
ж. распяра́звалася
н. распяра́звалася
Загадны лад
2-я ас. распяра́звайся распяра́звайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час распяра́зваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распяра́звацца несов.

1. распоя́сываться, снима́ть по́яс;

2. (о поясе) расстёгиваться; развя́зываться;

3. перен. распоя́сываться, разну́здываться;

4. страд. распоя́сываться; см. распяра́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распяра́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да расперазацца.

2. Зал. да распяразваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распераза́цца, -перажу́ся, -пяра́жашся, -пяра́жацца; расперажы́ся; зак.

1. Зняць з сябе тое, чым быў падперазаны (пояс, рэмень і пад.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Развязацца, расшпіліцца (пра пояс; разм.).

3. перан. Перастаць стрымліваць сябе; стаць недысцыплінаваным, нахабным.

|| незак. распяра́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распоя́сываться возвр., страд. распяра́звацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Распераза́ць, распераза́цца ’зняць (з сябе), развязаць пояс, дзягу’ (Нас., ТСБМ, Сержп. Казкі, Растарг.), росперэза́цца ’тс’ (ТС), сюды ж вытворныя расперя́зка ’пояс’, расперя́з ’самая дробная мурашка, якая балюча кусаецца, вымушаючы тым самым распяразвацца’ (Нас.), разперя́за ’непадпаясаны, без пояса’ (Растарг.). Да пераза́ць (гл.), параўн. укр. роспереза́ти, роспері́зуватися ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)