распуха́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. распуха́ю распуха́ем
2-я ас. распуха́еш распуха́еце
3-я ас. распуха́е распуха́юць
Прошлы час
м. распуха́ў распуха́лі
ж. распуха́ла
н. распуха́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час распуха́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распуха́ць несов., прям., перен. распуха́ть; см. распу́хнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распуха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да распухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́хнуць, -ну, -неш, -не; распу́х. -хла; -ні; зак.

1. Моцна апухнуць; ацячы.

Нага распухла.

2. перан. Павялічыцца ў памерах (разм.).

Папка распухла ад папер.

|| незак. распуха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распуха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распуха́нне ср. распуха́ние; см. распуха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распуха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. распухаць — распухнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распуха́ть несов., прям., перен. распуха́ць; см. распу́хнуть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вспуха́ть несов. успуха́ць, апуха́ць, пу́хнуць, напуха́ць; (распухать) распуха́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

swell​3 [swel] v. (swelled, swollen or swelled)

1. надува́цца, набуха́ць; распуха́ць, успуха́ць;

swell with pride наду́цца ад го́нару;

Her eyes swelled with tears. У яе вочы ўспухлі ад слёз.

2. падыма́цца;

The river is swollen. Рака ўздулася.

swell up [ˌswelˈʌp] phr. v.

1. апуха́ць, распуха́ць

2. надзіма́цца, раздзіма́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пухны́р ’паўнатвары чалавек’ (Шат.). Да пухнуць ’распухаць, разбухаць’; сюды ж, відаць, і другаснае пухныр ’пухір’ (карэліц, Нар. лекс.). Гл. пухны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)