Verbum

анлайнавы слоўнік

распу́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распу́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто вядзе распуснае жыццё.

2. Свавольнік (разм.).

Мінулай ноччу нейкі р. патаптаў грады.

|| ж. распу́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. распу́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распу́снік м.

1. распу́тник, развра́тник;

2. озорни́к, баловни́к, прока́зник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распу́снік, ‑а, м.

1. Той, хто вядзе распуснае жыццё. [Марфа:] — Нарабіў і ўцякаць? Распуснік! Загубіў маю дачушку! Загубі-іў! Савіцкі.

2. Разм. Свавольнік. Мінулай начы нейкі распуснік убіўся ў гародчык і палаташыў кветкі. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́снік м. Wüstling m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

распуснік, блуднік, юрлівец, донжуан, лавелас; бабнік, хахаль, жарабец, бугай, кныр (разм., груб.-праст.) □ кот марцовы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ві́сус, -а, мн. -ы, -аў, м. (лаянк.).

Свавольнік, гарэза, распуснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марцо́вы,

У выразах: марцовы кавалер (разм., жарт.) — стары валацуга, які любіць заляцацца да жанчын; кот марцовы — распуснік, блуднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распу́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да распуснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́тник распу́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)