распу́кнуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распу́кнуты |
распу́кнутая |
распу́кнутае |
распу́кнутыя |
| Р. |
распу́кнутага |
распу́кнутай
распу́кнутае |
распу́кнутага |
распу́кнутых |
| Д. |
распу́кнутаму |
распу́кнутай |
распу́кнутаму |
распу́кнутым |
| В. |
распу́кнуты (неадуш.)
распу́кнутага (адуш.) |
распу́кнутую |
распу́кнутае |
распу́кнутыя (неадуш.)
распу́кнутых (адуш.) |
| Т. |
распу́кнутым |
распу́кнутай
распу́кнутаю |
распу́кнутым |
распу́кнутымі |
| М. |
распу́кнутым |
распу́кнутай |
распу́кнутым |
распу́кнутых |
Іншыя варыянты:
распукну́ты.
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распукну́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распукну́ты |
распукну́тая |
распукну́тае |
распукну́тыя |
| Р. |
распукну́тага |
распукну́тай
распукну́тае |
распукну́тага |
распукну́тых |
| Д. |
распукну́таму |
распукну́тай |
распукну́таму |
распукну́тым |
| В. |
распукну́ты (неадуш.)
распукну́тага (адуш.) |
распукну́тую |
распукну́тае |
распукну́тыя (неадуш.)
распукну́тых (адуш.) |
| Т. |
распукну́тым |
распукну́тай
распукну́таю |
распукну́тым |
распукну́тымі |
| М. |
распукну́тым |
распукну́тай |
распукну́тым |
распукну́тых |
Іншыя варыянты:
распу́кнуты.
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распукну́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распукну́ты |
распукну́тая |
распукну́тае |
распукну́тыя |
| Р. |
распукну́тага |
распукну́тай
распукну́тае |
распукну́тага |
распукну́тых |
| Д. |
распукну́таму |
распукну́тай |
распукну́таму |
распукну́тым |
| В. |
распукну́ты
распукну́тага |
распукну́тую |
распукну́тае |
распукну́тыя |
| Т. |
распукну́тым |
распукну́тай
распукну́таю |
распукну́тым |
распукну́тымі |
| М. |
распукну́тым |
распукну́тай |
распукну́тым |
распукну́тых |
Крыніцы:
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распукну́ты, ‑ая, ‑ае.
Які ўжо распукнуўся, на якім распукнуліся пупышкі. Вынеслі на двор пад распукнутую яблыню стол, разаслалі на ім белы ў складках абрус. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бе́раг, ‑а, М ‑разе; мн. берагі, ‑оў; м.
1. Край, палоса зямлі каля вадаёма. Круты бераг. □ Рэшткі туману цяпер ужо рассеяліся, і добра быў відзён супрацьлеглы бераг: нізкі, пойменны, ён увесь хаваўся ў вадзе і купаў у струменях распукнуты лазняк. Ракітны. Вада ў Нёмане, нават і каля берага, на мелізне, не ідзе, здаецца, а бяжыць, і каламута сыходзіць хутка. Брыль. // Край якой‑н. паверхні, масіву лесу і пад. Міхал Тварыцкі ішоў берагам лесу, куды вяла дарога. Чорны. [Луг] упіраўся адным берагам у раку. Чарнышэвіч.
2. Суша (у процілегласць вадзе). Высадзіцца на бераг.
3. Край тканіны або вырабаў з яе. Хустка з чырвонымі берагамі. □ Другі мяшок з жытам завязвае ў свірне стары Верамейчык. Рукі, якімі ён збірае ў роўныя складкі бераг мяшка, трасуцца. Крапіва.
4. Верхні край якой‑н. пасудзіны. Наліць шклянку роўна з берагамі.
5. перан. Жаданая мэта, да якой імкнуцца. Хачу няспынна йсці Да светлае Камуны, Да новых блізкіх нам Прыгожых берагоў. Хведаровіч.
•••
Апынуцца (быць) на розных берагах гл. апынуцца.
Быць на сваім беразе гл. быць.
Выйсці з берагоў гл. выйсці.
Малочныя рэкі з кісельнымі берагамі гл. рака.
Прыстаць (прыбіцца) да берага гл. прыстаць.
Увайсці ў свае берагі гл. увайсці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)