распо́рачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
распо́рачны |
распо́рачная |
распо́рачнае |
распо́рачныя |
| Р. |
распо́рачнага |
распо́рачнай
распо́рачнае |
распо́рачнага |
распо́рачных |
| Д. |
распо́рачнаму |
распо́рачнай |
распо́рачнаму |
распо́рачным |
| В. |
распо́рачны |
распо́рачную |
распо́рачнае |
распо́рачныя |
| Т. |
распо́рачным |
распо́рачнай
распо́рачнаю |
распо́рачным |
распо́рачнымі |
| М. |
распо́рачным |
распо́рачнай |
распо́рачным |
распо́рачных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
распо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Брус, планка для надання ўстойлівасці часткам збудаванняў, для захавання чаго-н. у пэўным становішчы.
Р. для лыжаў.
2. Тое, што і разрэз, распорак.
На ім быў кароткі кажушок з аблямаванай распоркай ззаду.
3. Разарванае па шве месца.
Яго шапка была скрозь з распоркамі.
|| прым. распо́рачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)