Verbum

анлайнавы слоўнік

распадзе́нне гл. распасціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распадзе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распадзе́нне ср., прям., перен. распаде́ние, распа́д м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распадзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. распадацца — распасціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распа́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -падзе́цца; распа́ўся, -па́лася; зак.

1. Раскласціся на састаўныя часткі; разваліцца.

Малекула распалася на атамы.

2. перан. Раздзяліўшыся на часткі, перастаць існаваць.

Аб’яднанне распалася.

|| незак. распада́цца, -а́ецца.

|| наз. распадзе́нне, -я, н. і распа́д, -у, М -дзе, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэзінтэгра́цыя, ‑і, ж.

Распадзенне, расчляненне цэлага на састаўныя часткі; проціл. інтэграцыя.

[Ад фр. dés — ад‑, раз- і лац. integer — суцэльны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disintegration [ˌdɪsɪntɪˈgreɪʃn] n. дэзынтэгра́цыя, распа́д, распадзе́нне, разва́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fragmentation [ˌfrægmənˈteɪʃn] n. распадзе́нне; распа́д;

a fragmentation grenade/bomb аско́лачная грана́та/бо́мба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozpadnięcie się

н. распадзенне; развальванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэзінтэгра́цыя

(ад дэз- + інтэграцыя)

распадзенне, расчляненне цэлага на састаўныя часткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)