расні́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. расні́чны расні́чная расні́чнае расні́чныя
Р. расні́чнага расні́чнай
расні́чнае		 расні́чнага расні́чных
Д. расні́чнаму расні́чнай расні́чнаму расні́чным
В. расні́чны (неадуш.)
расні́чнага (адуш.)		 расні́чную расні́чнае расні́чныя (неадуш.)
расні́чных (адуш.)
Т. расні́чным расні́чнай
расні́чнаю		 расні́чным расні́чнымі
М. расні́чным расні́чнай расні́чным расні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расні́чны биол. ресни́чный;

○ ~ныя чэ́рві — ресни́чные че́рви

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раснічак.

•••

Раснічныя чэрві гл. чарвяк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расні́чкі, -чак, адз. расні́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

Тонкія ніце- або шчацінкападобныя адросткі на паверхні клетак жывёл, раслін.

|| прым. расні́чны, -ая, -ае.

Раснічныя чэрві.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ресни́чный

1. ве́йкавы;

2. биол. расні́чны;

ресни́чные че́рви расні́чныя чэ́рві;

ресни́чное те́ло анат. расні́чнае цела.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БРУХАРАСНІ́ЧНЫЯ ІНФУЗО́РЫІ

(Hypotrichida, або Hypotricha),

атрад прасцейшых падкл. спіральнараснічных інфузорый. Больш за 400 відаў. Пашыраны брухараснічныя інфузорыі з сям. Aspidiscidae, Euplotidae, Oxytrichidae. У вадаёмах Беларусі — прадстаўнікі родаў Aspidisca, Euplotes, Oxytricha, Stylonychia. Большасць жыве ў тоўшчы марскіх і прэсных водаў, сярод зараснікаў водных раслін, у глеі, глебе.

Цела сплошчанае. Раснічны апарат дыферэнцыраваны: на спінным баку раснічкі ператвораны ў кароткія адчувальныя шчацінкі, на брушку зліваюцца і ўтвараюць пальцападобныя т.зв. цыры, з дапамогай якіх брухараснічныя інфузорыі хутка перамяшчаюцца па субстраце. Размнажэнне бясполае (дзяленне папалам) і палавое (кан’югацыя).

т. 3, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)