раскуры́цца, -куру́ся, -ку́рышся, -ку́рыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Распаліцца, разгарэцца (пра папяросу, цыгару, люльку).

2. Курыць не перастаючы (разм.).

|| незак. раску́рвацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскуры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскуру́ся раску́рымся
2-я ас. раску́рышся раску́рыцеся
3-я ас. раску́рыцца раску́рацца
Прошлы час
м. раскуры́ўся раскуры́ліся
ж. раскуры́лася
н. раскуры́лася
Загадны лад
2-я ас. раскуры́ся раскуры́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час раскуры́ўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскуры́цца сов., в разн. знач. раскури́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскуры́цца, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Распаліцца, разгарэцца (пра папяросу, цыгару).

2. Разм. Курыць не перастаючы. — Ну, што ты там раскурыўся! — не вытрымаў начальнік. — Давай спрабуй! Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскури́ться раскуры́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раску́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да раскурыцца (у 1 знач.).

2. Зал. да раскурваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)