раску́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. раску́рка
Р. раску́ркі
Д. раску́рцы
В. раску́рку
Т. раску́ркай
раску́ркаю
М. раску́рцы

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раску́рка ж., разг. раску́рка, -кі ж., раску́рванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раску́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскурваць — раскурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)