раску́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. раску́рваю раску́рваем
2-я ас. раску́рваеш раску́рваеце
3-я ас. раску́рвае раску́рваюць
Прошлы час
м. раску́рваў раску́рвалі
ж. раску́рвала
н. раску́рвала
Загадны лад
2-я ас. раску́рвай раску́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час раску́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раску́рваць несов., в разн. знач. раску́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раску́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раску́рваць ánrauchen vt, ánzünden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раскуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак., што.

1. Распаліць (папяросу, цыгару, люльку).

2. Выкурыць (разм.).

|| незак. раску́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раску́рванне,-я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раску́ривать несов. раску́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раску́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскурваць — раскурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раску́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскурваць — раскурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раску́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да раскурыцца (у 1 знач.).

2. Зал. да раскурваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Па́хкаць ’пыхкаць (пра курэнне)’ (ТС). У выніку кантамінацыі гукапераймальнага пах! ’бах!’ і пы́хкаць ’раскурваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)