раскудла́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -ла́ч; -чаны; зак., што (разм.).
Тое, што і раскудлаціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскудла́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
раскудла́чу |
раскудла́чым |
| 2-я ас. |
раскудла́чыш |
раскудла́чыце |
| 3-я ас. |
раскудла́чыць |
раскудла́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
раскудла́чыў |
раскудла́чылі |
| ж. |
раскудла́чыла |
| н. |
раскудла́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
раскудла́ч |
раскудла́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
раскудла́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раскудла́чыць сов., см. раскудла́ціць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раскудла́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і раскудлаціць. Чапцоў зняў фуражку, раскудлачыў пасівелыя валасы. Мележ. Узнеслі дзіця наверх, аж пад дах, раскудлачылі трохі сена, выскублі ямачку і паклалі Валю. Ус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскудла́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскудлаціць, раскудлачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскудла́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскудлачваць — раскудлаціць, раскудлачыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
растереби́ть сов., разг.
1. раскудла́чыць, растрапа́ць;
2. перен. (расшевелить) разварушы́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раскудзе́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Растрапаць, раздзяліць на валокны. Раскудзеліць вужышча. // Распушыць, раскудлачыць. Якім падпёр абедзвюма чорнымі, заскарузлымі далонямі свае даўно нябрытыя, шурпатыя шчокі, раскудзеліў па іх сівыя.., густыя валасы. Нікановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскудла́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскудлаціць, раскудлачыць.
2. у знач. прым. Ускалмачаны, кудлаты (пра валасы). З-пад плашч-палатак, як куля, вылецеў Колька Казак з раскудлачанымі валасамі і чырвонай шчакой. Карпюк. [Андрэй] праводзіць пяцярнёй па валасах і напускае на лоб раскудлачаную чупрыну. Мехаў. // З ускалмачанымі, кудлатымі валасамі. [Міхаль], відаць, нядаўна прачнуўся, бо сядзеў на нарах раскудлачаны, пануры і злосны. Чарнышэвіч. // З няроўнымі, рванымі краямі. Нудна шапацела сухая асака, нібы серп аб серп скрыгатала чаратовае лісце, па небе вецер гнаў раскудлачаныя хмары. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)