раско́ўзаць, -аю, -аеш, -ае; -аны: зак., што (разм.).

1. Яздой або катаннем зрабіць слізкім, коўзкім.

Р. сцежку.

2. Размяць, раскідаць, размазаць (нагамі, целам).

Р. абцасамі зямлю.

Р. сцірту саломы.

|| незак. раско́ўзваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раско́ўзаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раско́ўзаю раско́ўзаем
2-я ас. раско́ўзаеш раско́ўзаеце
3-я ас. раско́ўзае раско́ўзаюць
Прошлы час
м. раско́ўзаў раско́ўзалі
ж. раско́ўзала
н. раско́ўзала
Загадны лад
2-я ас. раско́ўзай раско́ўзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час раско́ўзаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́ўзаць сов.

1. сде́лать ско́льзким (ездой, катанием и т.п.);

2. разг. разма́зать, растере́ть;

3. растрепа́ть, измя́ть;

р. пасце́ль — растрепа́ть (измя́ть) посте́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Яздой або катаннем зрабіць слізкім, коўзкім. Раскоўзаць заснежаную сцежку.

2. Размяць, расцерці, раскідаць, размазаць (нагамі, целам). Пасля таго, як сук абламаўся, чалавек, відаць, сеў на зямлю і сядзеў там, бо было відно, як ён раскоўзаў абцасамі імшыстую зямлю і пассоўваў хвойныя іголкі. Чорны. — Аднойчы я сам чуў, як брыгадзір Мікалай Таўкач паскардзіўся, што ты раскоўзаў ля гумна свежую сцірту саломы. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́ўзаць glatt máchen, glítsch(r)ig máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раско́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разма́зать сов., прям., перен. разма́заць, мног. паразма́зваць; разг. раске́ўзаць, раско́ўзаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́ўзаны

1. ско́льзкий;

2. разг. разма́занный, растёртый;

3. растрёпанный, измя́тый;

1-3 см. раско́ўзаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́ўзаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскоўзаць.

2. у знач. прым. Слізкі, коўзкі. Пятро доўга ішоў раскоўзанай вуліцай паўз абшытыя шалёўкай прысадзістыя дамы. М. Стральцоў. Дзверы ў зямлянку былі нізкія. Спуск круты і раскоўзаны. Мыслівец.

3. у знач. прым. Раскіданы, растрэсены коўзаннем. Людзі з .. [фурманак] ціха паглядалі .. на раскоўзаную салому пад сабою. Чорны. Кандрат вельмі ж падазрона зірнуў на раскоўзаны ложак. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)