раско́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раско́чаны раско́чаная раско́чанае раско́чаныя
Р. раско́чанага раско́чанай
раско́чанае		 раско́чанага раско́чаных
Д. раско́чанаму раско́чанай раско́чанаму раско́чаным
В. раско́чаны (неадуш.)
раско́чанага (адуш.)		 раско́чаную раско́чанае раско́чаныя (неадуш.)
раско́чаных (адуш.)
Т. раско́чаным раско́чанай
раско́чанаю		 раско́чаным раско́чанымі
М. раско́чаным раско́чанай раско́чаным раско́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раско́чаны раско́чаная раско́чанае раско́чаныя
Р. раско́чанага раско́чанай
раско́чанае		 раско́чанага раско́чаных
Д. раско́чанаму раско́чанай раско́чанаму раско́чаным
В. раско́чаны (неадуш.)
раско́чанага (адуш.)		 раско́чаную раско́чанае раско́чаныя (неадуш.)
раско́чаных (адуш.)
Т. раско́чаным раско́чанай
раско́чанаю		 раско́чаным раско́чанымі
М. раско́чаным раско́чанай раско́чаным раско́чаных

Кароткая форма: раско́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раско́чаны

1. в разн. знач. раска́ченный;

2. раска́танный;

1, 2 см. раскаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́танный

1. (развёрнутый) раско́чаны;

2. (катком) раскача́ны;

3. (выровненный) укача́ны, вы́раўнаваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)