раско́сы, -ая, -ае.

1. Які мае касы разрэз (пра вочы).

2. 3 касавокасцю, пры якой зрэнкі скіраваны ў бок ад носа.

|| наз. раско́сасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раско́сы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раско́сы раско́сая раско́сае раско́сыя
Р. раско́сага раско́сай
раско́сае		 раско́сага раско́сых
Д. раско́саму раско́сай раско́саму раско́сым
В. раско́сы (неадуш.)
раско́сага (адуш.)		 раско́сую раско́сае раско́сыя (неадуш.)
раско́сых (адуш.)
Т. раско́сым раско́сай
раско́саю		 раско́сым раско́сымі
М. раско́сым раско́сай раско́сым раско́сых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раско́сы в разн. знач. раско́сый;

~сыя во́чы — раско́сые глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́сы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае касы разрэз (пра вочы). Твар у жанчыны быў круглы, але невялікі; вочы па-татарску раскосыя, пад вачамі шырокія скулы. Чыгрынаў.

2. З раскосасцю (у 2 знач.). Раскосы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раско́сы schíelend, scheel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раско́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раско́с раско́сы
Р. раско́су раско́саў
Д. раско́су раско́сам
В. раско́с раско́сы
Т. раско́сам раско́самі
М. раско́се раско́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раско́сасць ж., в разн. знач. раско́сость; см. раско́сы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раско́сый

1. (о глазах) раско́сы, ко́сы;

2. (страдающий косоглазием) касаво́кі;

3. (косой, покосившийся) разг. ко́сы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)