расклё́пачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
расклё́пачны |
расклё́пачная |
расклё́пачнае |
расклё́пачныя |
| Р. |
расклё́пачнага |
расклё́пачнай
расклё́пачнае |
расклё́пачнага |
расклё́пачных |
| Д. |
расклё́пачнаму |
расклё́пачнай |
расклё́пачнаму |
расклё́пачным |
| В. |
расклё́пачны |
расклё́пачную |
расклё́пачнае |
расклё́пачныя |
| Т. |
расклё́пачным |
расклё́пачнай
расклё́пачнаю |
расклё́пачным |
расклё́пачнымі |
| М. |
расклё́пачным |
расклё́пачнай |
расклё́пачным |
расклё́пачных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раскляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны: зак., што.
1. Разняць на часткі што-н. скляпанае.
Р. канструкцыю.
2. Распляскаць, расплюшчыць чым-н. цяжкім, цвёрдым.
Р. заклёпку.
|| незак. расклёпваць, -аю. -аеш, -ае.
|| наз. расклёпванне, -я, н. і расклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.; прым. расклёпачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)