раскалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што.

1. Інтэнсіўна мяшаючы, размяшаць, зрабіць раўнамерным раствор чаго-н.

Р. цеста на бліны.

2. Разбіць, размалаціць (разм.).

Р. збанок.

|| незак. раскало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскалаці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскалачу́ раскало́цім
2-я ас. раскало́ціш раскало́ціце
3-я ас. раскало́ціць раскало́цяць
Прошлы час
м. раскалаці́ў раскалаці́лі
ж. раскалаці́ла
н. раскалаці́ла
Загадны лад
2-я ас. раскалаці́ раскалаці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час раскалаці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскалаці́ць сов. (размешать) разболта́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскалаці́ць, ‑калачу, ‑калоціш, ‑калоціць; зак., што.

1. Інтэнсіўна мяшаючы, калоцячы (у 5 знач.), размяшаць, зрабіць раўнамерным раствор чаго‑н. Калёсамі раскалацілі гразь. Раскалаціць цеста на бліны.

2. Разм. Разбіць, размалаціць. Раскалаціць гаршчок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскалаці́ць

1. (размяшаць) durcheinánder rühren; quírlen vt;

2. разм. (разбіць) zerschlágen vt; in Stücke schlágen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раскало́чаны разбо́лтанный; см. раскалаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхваста́ць, -вашчу́, -во́шчаш, -во́шча; -вашчы́; -васта́ны; зак., што (разм.).

1. Сапсаваць хвастаннем, размачаліць.

Р. пугу.

2. Разбіць, раскалаціць.

Р. гаршчок.

|| незак. расхво́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.

Разм.

1. Сапсаваць хвастаннем, размачаліць. Расхвастаць пугу.

2. Разбіць, раскалаціць. Джвучка, апрануўшыся, ссоўваў у качарэжнік аскалёпкі: — Такую пасудзіну расхвастаў... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)