раска́зчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. раска́зчыца раска́зчыцы
Р. раска́зчыцы раска́зчыц
Д. раска́зчыцы раска́зчыцам
В. раска́зчыцу раска́зчыц
Т. раска́зчыцай
раска́зчыцаю		 раска́зчыцамі
М. раска́зчыцы раска́зчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раска́зчыца ж. расска́зчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раска́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да расказчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто расказвае што-н.

|| ж. раска́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. раска́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расска́зчица раска́зчыца, -цы ж., апавяда́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

storyteller [ˈstɔ:riˌtelə] n.

1. апавяда́льнік; апавяда́льніца; раска́зчык; раска́зчыца

2. infml вы́думшчык, ілгу́н, маню́ка, плятка́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

narrator [nəˈreɪtə] n.

1. апавяда́льнік; апавяда́льніца; раска́зчык; раска́зчыца

2. ды́ктар; акцёр, які́ чытае тэкст ад а́ўтара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)