раска́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто расказвае што-н.

|| ж. раска́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. раска́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раска́зчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раска́зчык раска́зчыкі
Р. раска́зчыка раска́зчыкаў
Д. раска́зчыку раска́зчыкам
В. раска́зчыка раска́зчыкаў
Т. раска́зчыкам раска́зчыкамі
М. раска́зчыку раска́зчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раска́зчык м. расска́зчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раска́зчык, ‑а, м.

Той, хто расказвае. Расказчык .. шчыра і проста вядзе задушэўную размову. Майхровіч. А трэба сказаць, што расказчык з нашае Зінаіды Якаўлеўны — адмысловы. Палтаран. // Артыст, які выступае з вуснымі расказамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раска́зчык м. Erzähler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ка́зачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Складальнік або расказчык казак (у 1 знач.).

|| ж. ка́зачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раска́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да расказчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расска́зчик раска́зчык, -ка м., апавяда́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gawędziarz

м. расказчык; апавядальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

storyteller [ˈstɔ:riˌtelə] n.

1. апавяда́льнік; апавяда́льніца; раска́зчык; раска́зчыца

2. infml вы́думшчык, ілгу́н, маню́ка, плятка́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)