Verbum

анлайнавы слоўнік

рарытэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рарытэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Выключна рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць.

|| прым. рарытэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рарытэ́т м., книжн. рарите́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рарытэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

Рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць; рэдкасць. Калекцыя рарытэтаў.

[Ад лац. raritas, raritatis — рэдкасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рарытэт

т. 13, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рарытэ́т м. Rarität f -, -en, Séltenheit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рарытэ́т

(ням. Rarität, ад лац. raritas, -atis = рэдкасць)

рэдкасць, вельмі рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рарытэ́т

(ням. Rarität, ад лац. raritas, -atis = рэдкасць)

рэдкасць, вельмі рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рарите́т книжн. рарытэ́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Rarität

f -, -en рэ́дкасць, рарытэ́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)