ра́міна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ра́міна |
ра́міны |
| Р. |
ра́міны |
ра́мін |
| Д. |
ра́міне |
ра́мінам |
| В. |
ра́міну |
ра́міны |
| Т. |
ра́мінай
ра́мінаю |
ра́мінамі |
| М. |
ра́міне |
ра́мінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ра́міна, ‑ы, ж.
Вялікая, асобна ўзятая рама.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)