рама́на-гаты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рама́на-гаты́чны |
рама́на-гаты́чная |
рама́на-гаты́чнае |
рама́на-гаты́чныя |
| Р. |
рама́на-гаты́чнага |
рама́на-гаты́чнай
рама́на-гаты́чнае |
рама́на-гаты́чнага |
рама́на-гаты́чных |
| Д. |
рама́на-гаты́чнаму |
рама́на-гаты́чнай |
рама́на-гаты́чнаму |
рама́на-гаты́чным |
| В. |
рама́на-гаты́чны (неадуш.)
рама́на-гаты́чнага (адуш.) |
рама́на-гаты́чную |
рама́на-гаты́чнае |
рама́на-гаты́чныя (неадуш.)
рама́на-гаты́чных (адуш.) |
| Т. |
рама́на-гаты́чным |
рама́на-гаты́чнай
рама́на-гаты́чнаю |
рама́на-гаты́чным |
рама́на-гаты́чнымі |
| М. |
рама́на-гаты́чным |
рама́на-гаты́чнай |
рама́на-гаты́чным |
рама́на-гаты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рама́на-герма́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рама́на-герма́нскі |
рама́на-герма́нская |
рама́на-герма́нскае |
рама́на-герма́нскія |
| Р. |
рама́на-герма́нскага |
рама́на-герма́нскай
рама́на-герма́нскае |
рама́на-герма́нскага |
рама́на-герма́нскіх |
| Д. |
рама́на-герма́нскаму |
рама́на-герма́нскай |
рама́на-герма́нскаму |
рама́на-герма́нскім |
| В. |
рама́на-герма́нскі (неадуш.)
рама́на-герма́нскага (адуш.) |
рама́на-герма́нскую |
рама́на-герма́нскае |
рама́на-герма́нскія (неадуш.)
рама́на-герма́нскіх (адуш.) |
| Т. |
рама́на-герма́нскім |
рама́на-герма́нскай
рама́на-герма́нскаю |
рама́на-герма́нскім |
рама́на-герма́нскімі |
| М. |
рама́на-герма́нскім |
рама́на-герма́нскай |
рама́на-герма́нскім |
рама́на-герма́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рама́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рама́н |
рама́ны |
| Р. |
рама́на |
рама́наў |
| Д. |
рама́ну |
рама́нам |
| В. |
рама́н |
рама́ны |
| Т. |
рама́нам |
рама́намі |
| М. |
рама́не |
рама́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
denouement [ˌdeɪˈnu:mɒ̃] n. развя́зка (п’есы, рамана)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
заканчэ́нне, -я, н.
Завяршэнне, канец чаго-н.
З. школы.
З. тэрміну дагавору.
З. рамана.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рамані́стыка¹, -і, ДМ -тыцы, ж.
Сукупнасць твораў, напісаных у жанры рамана.
Вывучэнне беларускай раманістыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эпіло́г, -а, мн. -і, -аў, м.
Заключная частка мастацкага твора.
Э. рамана.
Э. оперы.
|| прым. эпіло́гавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)