раку́шнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. раку́шнік
Р. раку́шніку
Д. раку́шніку
В. раку́шнік
Т. раку́шнікам
М. раку́шніку

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раку́шнік, -у, м.

Порыстая вапнавая горная парода, якая складаецца з ракавін марскіх жывёл, змацаваных вапняковым ілам.

|| прым. раку́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раку́шнік, ‑у, м.

Тое, што і ракушачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)