Караняножка ракавінная эўгліфа 5/431 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ра́кавінны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́кавінны ра́кавінная ра́кавіннае ра́кавінныя
Р. ра́кавіннага ра́кавіннай
ра́кавіннае		 ра́кавіннага ра́кавінных
Д. ра́кавіннаму ра́кавіннай ра́кавіннаму ра́кавінным
В. ра́кавінны (неадуш.)
ра́кавіннага (адуш.)		 ра́кавінную ра́кавіннае ра́кавінныя (неадуш.)
ра́кавінных (адуш.)
Т. ра́кавінным ра́кавіннай
ра́кавіннаю		 ра́кавінным ра́кавіннымі
М. ра́кавінным ра́кавіннай ра́кавінным ра́кавінных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́кавінны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракавіны; зроблены з ракавіны (ракавін). Ракавінны вапняк. Ракавінная шкатулка.

2. Які мае ракавіну (у 1 знач.). Ракавінныя амёбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)