Ра́йцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ра́йцы
Р. Ра́йцаў
Д. Ра́йцам
В. Ра́йцы
Т. Ра́йцамі
М. Ра́йцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Райцы

т. 13, с. 273

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ра́йца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ра́йца
Р. Ра́йца
Д. Ра́йцу
В. Ра́йца
Т. Ра́йцам
М. Ра́йцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акра́ец, -ра́йца, мн. -ра́йцы, -ра́йцаў, м.

Кавалак хлеба, адрэзаны ад непачатага краю.

Мець свой а. хлеба.

|| памянш. акра́йчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шахра́йка, ‑і, ДМ ‑райцы; Р мн. ‑раек; ж.

Разм. пагард. Жан. да шахрай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пля́цьма ’пляма’ (Касп.; ушац., Жыв. сл.). З пляшкі (гл.). Мена ‑и‑ > -//Ч як (адваротная з’ява) ‑д:г‑ > ‑и‑: малодзыіы > малайцы ^ рабыні > райцы (Карскі, 1, 35 I).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)