раз’я́трыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак.

1. каго (што). Выклікаць у кім-н. моцнае раздражненне, злосць; раз’юшыць.

2. што. Прычыніць боль, дакрануўшыся да балючага месца; растрывожыць, развярэдзіць.

Р. рану.

|| незак. раз’я́трываць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раз’я́трыванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раз’я́трыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раз’я́тру раз’я́трым
2-я ас. раз’я́трыш раз’я́трыце
3-я ас. раз’я́трыць раз’я́траць
Прошлы час
м. раз’я́трыў раз’я́трылі
ж. раз’я́трыла
н. раз’я́трыла
Загадны лад
2-я ас. раз’я́тры раз’я́трыце
Дзеепрыслоўе
прош. час раз’я́трыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раз’я́трыць сов. растрави́ть, разбереди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раз’я́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Выклікаць у кім‑н. моцнае раздражненне, злосць; раз’юшыць. — Пацэліла, мабыць, у зубы, бо балюча ўдарыла кветачкі пальцаў. Гэта раз’ятрыла мяне, і я пачала лупцаваць яго абедзвюма рукамі па чым папала. Шамякін. Канцавенькага гэта яшчэ больш раз’ятрыла: — От чаму гэтае гумно з хутара не зносяць!.. Арочка.

2. Прычыніць боль, дакрануўшыся да чаго‑н. балючага; растрывожыць, развярэдзіць. Раз’ятрыць рану. // перан. Прычыніць маральныя пакуты. У хатах людзі пабойваліся ўспамінаць пра гэты страшны выпадак, каб не раз’ятрыць сваіх сэрцаў. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’я́трыць

1. (раз’юшыць) in Wut bríngen*; erzürnen vt;

2. (развярэдзіць) réizen vt; áufreiben* vt; перан. réizen vt, be¦únruhigen vt;

раз’я́трыць стару́ю ра́ну éine álte Wúnde áufreißen*; in éiner álten Wúnde wühlen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раз’я́трываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раз’ятрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’я́трыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. раз’ятрываць — раз’ятрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развереди́ть сов., прост. разверадзі́ць, развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раззуди́ть сов., разг.

1. (рану) раздражні́ць, раз’я́трыць; расцвялі́ць;

2. перен. (вызвать желание) разахво́ціць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбереди́ть сов.

1. (вызвать боль) разверадзі́ць, развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць;

разбереди́ть ра́ну разверадзі́ць (развярэ́дзіць, раздражні́ць, раз’я́трыць, расцвялі́ць) ра́ну;

2. перен. (растревожить, разволновать) растрыво́жыць, расхвалява́ць;

разбереди́ть ду́шу растрыво́жыць (расхвалява́ць) ду́шу;

3. перен. (возбудить, усилить) раздражні́ць;

разбереди́ть самолю́бие раздражні́ць самалю́бства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)