разява́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разява́ты |
разява́тая |
разява́тае |
разява́тыя |
| Р. |
разява́тага |
разява́тай
разява́тае |
разява́тага |
разява́тых |
| Д. |
разява́таму |
разява́тай |
разява́таму |
разява́тым |
| В. |
разява́ты (неадуш.)
разява́тага (адуш.) |
разява́тую |
разява́тае |
разява́тыя (неадуш.)
разява́тых (адуш.) |
| Т. |
разява́тым |
разява́тай
разява́таю |
разява́тым |
разява́тымі |
| М. |
разява́тым |
разява́тай |
разява́тым |
разява́тых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Разя́ва, разява́ка ’няўважлівы чалавек’ (ТСБМ), разе́ва, разёва, розя́ва, раззёва, роззя́ва ’хто няўважлівы’ (віл., шчуч., лід., дзятл., беласт., ваўк., Сл. ПЗБ; Скарбы, Сцяшк. Сл., ТС), разявёня ’разява’ (Янк. 2), разяво́н ’разява’ (Юрч.), разява́ка ’разява’ (брасл., Сл. ПЗБ), разяве́ня ’някемлівы’ (Сцяшк. Сл.), разява́ты ’някемлівы, нецямлівы’ (Янк.), разяво́нічка ’разява’ (Юрч. СНЛ). Ад разя́віць (гл.). Звычайна разглядаецца як вытворнае ад зява́ць (гл.). Непадаўжэнне ‑з‑ магчыма ў выніку дээтымалагізацыі слова. Або можна меркаваць, што быў нейкі корань *inąti, *jati. Такім чынам, утворана аналагічна да рус. рази́ня, якое з *orz‑ і *žinǫti (Фасмер, 3, 434).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)