разцо́вы гл. разец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разцо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разцо́вы разцо́вая разцо́вае разцо́выя
Р. разцо́вага разцо́вай
разцо́вае		 разцо́вага разцо́вых
Д. разцо́ваму разцо́вай разцо́ваму разцо́вым
В. разцо́вы (неадуш.)
разцо́вага (адуш.)		 разцо́вую разцо́вае разцо́выя (неадуш.)
разцо́вых (адуш.)
Т. разцо́вым разцо́вай
разцо́ваю		 разцо́вым разцо́вымі
М. разцо́вым разцо́вай разцо́вым разцо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разцо́вы резцо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разцо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да разца. Разцовае лязо.

2. Выкананы пры дапамозе разца. Разцовая гравюра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разе́ц, -зца́, мн. -зцы́, -зцо́ў, м.

1. Рэжучы інструмент для апрацоўкі металу, дрэва і іншых цвёрдых матэрыялаў.

Р. скульптара.

2. Пярэдні парны зуб плоскай формы.

Сківіца мае чатыры разцы.

3. перан. Пра майстэрства, манеру, стыль скульптара.

Адразу бачны р. мастака.

|| прым. разцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

резцо́вый разцо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)