разу́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разу́ю разу́ем
2-я ас. разу́еш разу́еце
3-я ас. разу́е разу́юць
Прошлы час
м. разу́ў разу́лі
ж. разу́ла
н. разу́ла
Загадны лад
2-я ас. разу́й разу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разу́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

разу́ць, разу́ю, разу́еш, разу́е; -зу́ты; зак., каго-што.

Зняць з каго-, чаго-н. абутак.

Р. дзіця.

Р. правую нагу.

|| незак. разува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разу́ць сов. разу́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разу́ць, разую, разуеш, разуе; зак., каго-што.

Зняць з каго‑н. абутак. Разуць параненага. □ Малых раздзелі і разулі. Віхрыць з-пад матчынай рукі Лянок іх чубікаў разумных, Вачэй даверлівы блакіт. Семашкевіч. // Зняць з нагі (пра абутак). Галя разула святочныя лодачкі, паклала іх у сумку. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разу́ць (каго-н D) die Schúhe áusziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Разу́ць ’зняць з каго-небудзь абутак’ (ТСБМ; чэрв., Сл. ПЗБ; Сцяшк.), разува́ць ’знімаць абутак’ (ТСБМ; ганц., Сл. ПЗБ; Гарэц.), разува́лкі ’прыстасаванне для зняцця абутку з ног’ (паст., Сл. ПЗБ), рус. разу́ть, разува́ть, укр. роззу́ти, роззува́ти, укр. разм. розбува́ты, польск. rozzuwać, rozzuć, н.-луж. rozuś. Гл. абу́ць; параўн. і ст.-бел. вызꙋватися ’разувацца’ (1616 г., Карскі 2-3, 96).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разува́ць гл. разуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паразува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Разуць усіх, многіх або ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разу́ть сов. разу́ць, мног. паразува́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)