разры́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разры́ты разры́тая разры́тае разры́тыя
Р. разры́тага разры́тай
разры́тае		 разры́тага разры́тых
Д. разры́таму разры́тай разры́таму разры́тым
В. разры́ты (неадуш.)
разры́тага (адуш.)		 разры́тую разры́тае разры́тыя (неадуш.)
разры́тых (адуш.)
Т. разры́тым разры́тай
разры́таю		 разры́тым разры́тымі
М. разры́тым разры́тай разры́тым разры́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разры́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разры́ты разры́тая разры́тае разры́тыя
Р. разры́тага разры́тай
разры́тае		 разры́тага разры́тых
Д. разры́таму разры́тай разры́таму разры́тым
В. разры́ты (неадуш.)
разры́тага (адуш.)		 разры́тую разры́тае разры́тыя (неадуш.)
разры́тых (адуш.)
Т. разры́тым разры́тай
разры́таю		 разры́тым разры́тымі
М. разры́тым разры́тай разры́тым разры́тых

Кароткая форма: разры́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разры́ты разры́тый; см. разры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разры́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разрыць.

2. у знач. прым. Раскіданы, развернуты рыццём. Праз колькі хвілін выбраўся на сцежку, абышоў па арэшніку разрыты бераг і наблізіўся да ракі з другога боку. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разры́тый

1. раскапа́ны, мног. параско́пваны; разры́ты, мног. паразрыва́ны;

2. раскапа́ны, мног. параско́пваны, разве́рнуты, мног. паразваро́чваны; см. разры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)