разру́ха, -і, ДМ -ру́се, ж.

Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы.

Цяжкі час ваеннай разрухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разру́ха

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. разру́ха
Р. разру́хі
Д. разру́се
В. разру́ху
Т. разру́хай
разру́хаю
М. разру́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разру́ха разру́ха, -хі ж.;

экономи́ческая разру́ха эканамі́чная разру́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разру́ха ж. разру́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разру́ха, ‑і, ДМ ‑русе, ж.

Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы. Пасляваенная разруха. □ [Чарнавус:] Нябожчыца пакінула .. [дачку] маленькую ў голад і разруху. Крапіва. Пасяўныя кампаніі вясною і ўвосень 1921 года адбываліся ў Беларусі ў цяжкіх умовах разрухі. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разру́ха ж Zerrüttung f -; Verfáll m -(e)s; Ruín m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разва́л, -у, м.

Поўны разлад, разруха, беспарадак.

Р. у гаспадарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рэ́зрух ’разруха; беспарадак’ (Нар. Гом.). Гл. разруха, розрух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ро́зрух, ‑у, м.

Разм. Тое, што і разруха. Кругом пааставаліся сляды непрыбраных бярвенняў, недакончаных стрэх, лініі новых дарог ды дзялянак. Ці не гэта розрухам называў Гарасім? Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Zerfáll

m -(e)s распа́д, разлажэ́нне, разру́ха

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)