разра́днік

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разра́днік разра́днікі
Р. разра́дніка разра́днікаў
Д. разра́дніку разра́днікам
В. разра́днік разра́днікі
Т. разра́днікам разра́днікамі
М. разра́дніку разра́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разра́днік¹, а, мн. -і, -аў, м.

Аўтаматычнае прыстасаванне, якое засцерагае электрычныя ўстаноўкі ад перанапружання.

Іскравы р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разра́днік², -а, мн. -і, -аў, м.

Спартсмен, які мае спартыўны разрад.

|| ж. разра́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разра́днік

‘спартсмен’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разра́днік разра́днікі
Р. разра́дніка разра́днікаў
Д. разра́дніку разра́днікам
В. разра́дніка разра́днікаў
Т. разра́днікам разра́днікамі
М. разра́дніку разра́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разра́днік I м., разг. разря́дник

разра́днік II м., тех. разря́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разра́днік ​1, ‑а, м.

Аўтаматычнае прыстасаванне, якое засцерагае электрычным устаноўкі ад перанапружання. Іскравы разраднік.

разра́днік ​2, ‑а, м.

Спартсмен, які мае спартыўны разрад. На прадпрыемствах амаль уся моладзь — значкісты ГПА і спартсменыразраднікі. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разраднік

т. 13, с. 264

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

разра́днік​I м эл Entláder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разра́днік​II м спарт Léistungssportler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разра́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да разраднік ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)