разрабля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разрабля́ю разрабля́ем
2-я ас. разрабля́еш разрабля́еце
3-я ас. разрабля́е разрабля́юць
Прошлы час
м. разрабля́ў разрабля́лі
ж. разрабля́ла
н. разрабля́ла
Загадны лад
2-я ас. разрабля́й разрабля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разрабля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разрабля́ць несов.

1. (землю) разде́лывать, разраба́тывать;

2. (расширять) разде́лывать;

1, 2 см. разрабі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да разрабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., што.

1. Апрацаваўшы, падрыхтаваць для выкарыстання, зрабіць прыгодным на што-н., для чаго-н.

Р. участак лесу.

2. Расшырыць шляхам апрацоўкі.

Р. дзірку.

|| незак. разрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і разро́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрабі́ць, разрабля́ць

1. (глебу і г. д.) beárbeiten vt;

2. горн. áusbeuten vt; ábbauen vt;

3. тэх. (пашырыць) erwéitern vt; vertíefen vt (паглыбіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разро́бліваць несов., см. разрабля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрабля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да разрабіцца.

2. Зал. да разрабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разде́лывать несов.

1. (землю) разрабля́ць, урабля́ць;

2. (обрабатывать) вырабля́ць, урабля́ць;

2. (обрабатывать) вырабля́ць; (окрашивать) афарбо́ўваць, размалёўваць;

3. (тушу животного) разбіра́ць;

4. (расширять) спец. разрабля́ць, пашыра́ць;

5. перен., разг. дава́ць ды́хту (чо́су); см. разде́лать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разро́бліванне ср.

1. разде́лывание, разраба́тывание, разрабо́тка ж.;

2. разде́лывание, разде́лка ж.;

1, 2 см. разрабля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рабава́ць ’забіраць сілай, разбоем’ (ТСБМ, Нас.; астрав., даўг., Сл. ПЗБ), ’разрабляць, бушаваць’ (Нас.), ст.-бел. рабовать, рабовати (з канца XVI ст.). Праз польск. rabować з ням. rauben ’рабаваць’ (Брукнер, 451); паводле Нававейскага (Zapożyczenia, 83, 261) “starsze zapożyczenie adaptowane” з с.-в.-ням. rouben ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)