разо́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
разо́рны |
разо́рная |
разо́рнае |
разо́рныя |
| Р. |
разо́рнага |
разо́рнай
разо́рнае |
разо́рнага |
разо́рных |
| Д. |
разо́рнаму |
разо́рнай |
разо́рнаму |
разо́рным |
| В. |
разо́рны |
разо́рную |
разо́рнае |
разо́рных
разо́рныя |
| Т. |
разо́рным |
разо́рнай
разо́рнаю |
разо́рным |
разо́рнымі |
| М. |
разо́рным |
разо́рнай |
разо́рным |
разо́рных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разо́ра, -ы, мн. -ы, -зо́р і -аў, ж.
1. Доўгая канаўка на паверхні зямлі, праведзеная плугам у час ворыва.
Вузкія разоры.
2. Паглыбленне ў выглядзе канаўкі, зробленае плугам або лапатай на полі і агародзе для сцёку вады і для праходу.
Ісці разорай.
|| прым. разо́равы, -ая, -ае і разо́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)