разо́рваць
‘узворваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разо́рваю |
разо́рваем |
| 2-я ас. |
разо́рваеш |
разо́рваеце |
| 3-я ас. |
разо́рвае |
разо́рваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разо́рваў |
разо́рвалі |
| ж. |
разо́рвала |
| н. |
разо́рвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разо́рвай |
разо́рвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
разо́рваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
rozorywać
незак. разорваць, узорваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разо́ра ’баразна’ (ТСБМ), розо́ра, рузо́ра, разо́рка, розо́рка ’разора’ (маст., пух., гродз., лід., нараўл., драг., пруж., шчуч., Сл. ПЗБ), разо́рына ’баразна’ (Нас., Сцяшк.), разо́р ’разора’ (Нар. лекс., Нар. Гом., Выг., Гарэц., Др.-Падб., Сцяшк., Яруш., Дэмб.). Утворана ад раз- і араць (гл.). Сюды ж разо́рваць ’выворваць бульбу’ (Сцяшк., Янк. 3.), разо́раны, разо́раты ’узараны’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)