Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Разо́несклм Roseau [-´zo:] n -s (горад, сталіца Дамінікі)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Roseau
[roʊˈzoʊ]
г. Разо́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Раз-, рас- — прыстаўка, гл. таксама роз- (рос‑), рус.раз‑ (рас-), рос‑ (роз-), разо‑, укр.роз-, польск.roz‑, н.- і в.-луж.roz‑, славац.raz‑, roz‑, чэш.roz‑, славен.raz‑, серб.-харв.раз‑ (рас-), балг.раз‑, ст.-слав.раз‑, роз‑. Да прасл.*orz‑. Некаторыя збліжаюць прасл.*or(z)‑ з літ.ardýti ’разлучаць, разбураць’, асец.œrdœg ’палавіна’, ст.-інд.árdhah ’палавіна’ (Покарны, 1, 333). Рэканструяванае orz‑ з *or‑ і ‑z‑ (як у прыназоўніка без, гл.); *or‑ звязваюць з *oriti, што ў *orzoriti (гл. разарыць), можа быць роднасным ar‑ у араць (гл.), далейшыя сувязі з *rědъkъ (гл. рэ́дкі) (ESSJ, 1, 149). Мяркуецца, што першапачаткова *orzъ было назоўнікам і прыслоўем. Магчыма рэканструкцыя і.-е.*ordh‑/*ardh‑, з якога ў далейшым пры ўзаемадзеянні з пачатковымі зычнымі слоў узнікла прыстаўка (Глухак, 520). Асноўнае яе значэнне ў прыдзеяслоўным ужыванні — ’адлучэнне, адасабленне, разбурэнне’ (Сной₂, 604), у прыіменным ужыванні — ’узмацненне’ (ESSJ, 1, 148).