ра́зное сущ. ро́знае, -нага ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разны́ разна́я разно́е разны́я
Р. разно́га разно́й
разно́е
разно́га разны́х
Д. разно́му разно́й разно́му разны́м
В. разны́ (неадуш.)
разно́га (адуш.)
разну́ю разно́е разны́я (неадуш.)
разны́х (адуш.)
Т. разны́м разно́й
разно́ю
разны́м разны́мі
М. разны́м разно́й разны́м разны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ро́знае сущ. ра́зное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канёк¹, канька́, мн. канькі́, канько́ў, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

Чытанне вершаў было яго каньком.

Акардэон — мой к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навадзі́ць сов.

1. (много, в разное время привести) навести́;

2. вдо́воль поводи́ть;

н. па го́радзе — вдо́воль поводи́ть по го́роду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канёк 1, канька, м.

1. Памянш.-ласк. да конь (у 1 знач.).

2. Разное ўпрыгожанне страхі, пераважна ў выглядзе конскай галавы. «Канькі» — гэта разныя ўпрыгожанні верхняй часткі франтона [«шчыта»] пры двухскатным даху. «Беларусь».

3. Востры верхні край, грэбень страхі. Новы чырвоненькі пеўнік на каньку хаты вось-вось збіраўся кукарэкнуць на ўвесь голас. Краўчанка.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго‑н. [Вярноў] горача расказваў Ніне пра новыя творы маладнякоўцаў. Літаратурнае жыццё было яго каньком. Лобан. — Скрыпка і флейта — от на чым я выязджаў. Гэта мой канёк. Чорны.

канёк 2,

гл. канькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераваро́чвацца несов.

1. перевора́чиваться, опроки́дываться;

2. (на другую сторону) повора́чиваться, перевора́чиваться; (на другой бок — ещё) перева́ливаться;

3. (в кого-, что-л.) превраща́ться, обраща́ться; (фольк. — ещё) обора́чиваться;

4. (в разное время — о многих) быва́ть;

5. страд. перевора́чиваться; опроки́дываться; перевора́шиваться, вороши́ться; перерыва́ться; превраща́ться, обраща́ться; обора́чиваться; искажа́ться, перевира́ться, извраща́ться; перепа́хиваться; перелицо́вываться; см. пераваро́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перавярну́цца сов.

1. переверну́ться, опроки́нуться;

2. (на другую сторону) поверну́ться, переверну́ться; (на другой бок — ещё) перевали́ться;

3. (в кого-, что-л.) преврати́ться, обрати́ться; (фольк. — ещё) обороти́ться, оберну́ться;

4. (побывать в разное время — о многих) перебыва́ть;

ко́лькі тут наро́ду ~ну́лася! — ско́лько здесь наро́ду перебыва́ло!;

п. ўве́рх дном — переверну́ться кве́рху дном;

у́ўся б у труне́ — переверну́лся бы в гробу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)