размі́начны гл. размінка, размяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размі́начны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размі́начны размі́начная размі́начнае размі́начныя
Р. размі́начнага размі́начнай
размі́начнае		 размі́начнага размі́начных
Д. размі́начнаму размі́начнай размі́начнаму размі́начным
В. размі́начны (неадуш.)
размі́начнага (адуш.)		 размі́начную размі́начнае размі́начныя (неадуш.)
размі́начных (адуш.)
Т. размі́начным размі́начнай
размі́начнаю		 размі́начным размі́начнымі
М. размі́начным размі́начнай размі́начным размі́начных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. размяць, размяцца.

2. Фізічныя практыкаванні перад спартыўнымі выступленнямі або перад трэніроўкай.

Р. гімнастаў.

|| прым. размі́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размя́цца, разамну́ся, разамне́шся, разамне́цца; разамнёмся, разамняце́ся, разамну́цца; разамні́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць мяккім (ад сціскання, расцірання).

Воск размяўся.

2. перан. 3 дапамогай якіх-н. рухаў прывесці цела ў стан фізічнай бадзёрасці (разм.).

Р. пасля сну.

|| незак. разміна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. размі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 2 знач.); прым. размі́начны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Разміначная дарожка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)