размяча́ць гл. размеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размяча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. размяча́ю размяча́ем
2-я ас. размяча́еш размяча́еце
3-я ас. размяча́е размяча́юць
Прошлы час
м. размяча́ў размяча́лі
ж. размяча́ла
н. размяча́ла
Загадны лад
2-я ас. размяча́й размяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час размяча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размяча́ць несов. размеча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да размеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размяча́ць гл. размеціць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны; зак., што.

Расставіць значкі, меткі.

Р. шрыфты.

|| незак. размяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.; прым. разме́тачны, -ая, -ае.

Р. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размеча́ть несов. размяча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размяча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да размячаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tünchen

vt

1) фарбава́ць, бялі́ць

2) спарт. размяча́ць (поле, пляцоўку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánreißen

* vt

1) надрыва́ць (канверт, пачак і г.д.)

2) тэх. размяча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)