размо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Дапаможнік для размовы з іншаземцамі з узорамі дыялогаў на бытавыя і іншыя тэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размо́ўнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. размо́ўнік размо́ўнікі
Р. размо́ўніка размо́ўнікаў
Д. размо́ўніку размо́ўнікам
В. размо́ўнік размо́ўнікі
Т. размо́ўнікам размо́ўнікамі
М. размо́ўніку размо́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́ўнік м. разгово́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размо́ўнік, ‑а, м.

Дапаможнік для вывучэння замежнай мовы, які змяшчае ўзоры гутаркі на розныя бытавыя тэмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размоўнік

т. 13, с. 262

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

размо́ўнік м. Spráchführer m -s, -; Konversatiónsbuch [-vər-] n;

размо́ўнік для туры́стаў Réisesprachführer m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разгово́рник размо́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

phrase book [ˈfreɪzˌbʊk] n. размо́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozmówki

мн. размоўнік;

rozmówki polsko-angielskie — польска-англійскі размоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Gesprächsbuch

n -(e)s, -bücher размо́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)