размо́раны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размо́раны размо́раная размо́ранае размо́раныя
Р. размо́ранага размо́ранай
размо́ранае		 размо́ранага размо́раных
Д. размо́ранаму размо́ранай размо́ранаму размо́раным
В. размо́раны (неадуш.)
размо́ранага (адуш.)		 размо́раную размо́ранае размо́раныя (неадуш.)
размо́раных (адуш.)
Т. размо́раным размо́ранай
размо́ранаю		 размо́раным размо́ранымі
М. размо́раным размо́ранай размо́раным размо́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́раны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размо́раны размо́раная размо́ранае размо́раныя
Р. размо́ранага размо́ранай
размо́ранае		 размо́ранага размо́раных
Д. размо́ранаму размо́ранай размо́ранаму размо́раным
В. размо́раны (неадуш.)
размо́ранага (адуш.)		 размо́раную размо́ранае размо́раныя (неадуш.)
размо́раных (адуш.)
Т. размо́раным размо́ранай
размо́ранаю		 размо́раным размо́ранымі
М. размо́раным размо́ранай размо́раным размо́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. размо́раны размо́раная размо́ранае размо́раныя
Р. размо́ранага размо́ранай
размо́ранае		 размо́ранага размо́раных
Д. размо́ранаму размо́ранай размо́ранаму размо́раным
В. размо́раны (неадуш.)
размо́ранага (адуш.)		 размо́раную размо́ранае размо́раныя (неадуш.)
размо́раных (адуш.)
Т. размо́раным размо́ранай
размо́ранаю		 размо́раным размо́ранымі
М. размо́раным размо́ранай размо́раным размо́раных

Кароткая форма: размо́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размо́раны разг. разморённый; см. размары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размо́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад размарыць.

2. у знач. прым. Знямоглы, абяссілены ад гарачыні і пад. Размораныя куры капаліся ў дарожным прыску. Б. Стральцоў. Драмаў .. [Васіль] нядоўга, абудзіўшыся, размораны ляжаў, заплюшчыўшы вочы, і нічога не думаў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разморённый размо́раны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)