разме́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца разметкай чаго-н.

Р. дэталей.

|| ж. разме́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разме́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разме́тчык разме́тчыкі
Р. разме́тчыка разме́тчыкаў
Д. разме́тчыку разме́тчыкам
В. разме́тчыка разме́тчыкаў
Т. разме́тчыкам разме́тчыкамі
М. разме́тчыку разме́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разме́тчык ж. разме́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разме́тчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па разметцы (у 1 знач.). Разметчык вагонаў. Разметчык чыгуначных канструкцый.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́тчик разме́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разме́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да разметчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)