разма́хванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разма́хванне
Р. разма́хвання
Д. разма́хванню
В. разма́хванне
Т. разма́хваннем
М. разма́хванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разма́хванне ср. разма́хивание; раска́чивание; см. разма́хваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разма́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размахваць — размахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разма́хванне н. Schwíngen n -s; Schwénken n -s (чым-н.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разма́хивание разма́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schwénkung

f -, -en

1) разма́хванне

2) паваро́т, зме́на накіру́нку

3) вайск., спарт. захо́д плячо́м (пры павароце строя)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)