разлучи́ть сов. разлучы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасвары́ць сов.

1. (вызвать ссору) поссо́рить;

2. (поссорив, разлучить) поссо́рить, рассо́рить;

3. (поссорить многих между собой) перессо́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раз’ядна́ць сов.

1. разъедини́ть;

р. правады́ — разъедини́ть провода́;

2. разъедини́ть, разлучи́ть, разобщи́ть;

лёс ~на́ў іх — судьба́ разъедини́ла (разлучи́ла) их

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлучы́ць сов.

1. разлучи́ть;

2. (прервать контакт) разъедини́ть;

3. раздели́ть;

р. чараду́ на дзве ча́сткі — раздели́ть ста́до на́ две ча́сти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)