разла́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. разла́дка
Р. разла́дкі
Д. разла́дцы
В. разла́дку
Т. разла́дкай
разла́дкаю
М. разла́дцы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разла́дка ж. разла́дка;

р. станка́ — разла́дка станка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. разладзіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)