разжа́льваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разжа́льваю |
разжа́льваем |
| 2-я ас. |
разжа́льваеш |
разжа́льваеце |
| 3-я ас. |
разжа́львае |
разжа́льваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разжа́льваў |
разжа́львалі |
| ж. |
разжа́львала |
| н. |
разжа́львала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разжа́львай |
разжа́львайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
разжа́льваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разжа́льваць несов. разжа́ливать, возбужда́ть жа́лость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разжа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разжаліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разжа́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.
Выклікаць у каго-н. пачуццё жалю.
|| незак. разжа́льваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разжа́ливать несов., разг. разжа́льваць, расчу́льваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)