разжа́лаванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разжа́лаванне
Р. разжа́лавання
Д. разжа́лаванню
В. разжа́лаванне
Т. разжа́лаваннем
М. разжа́лаванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разжа́лаванне ср. разжа́лование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разжа́лаванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разжалаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разжа́лаванне н. вайск. Degradíerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разжа́лаваць, -лую, -луеш, -луе; -луй; -лаваны; зак., каго (што).

Панізіць у чыне або ў пасадзе за якую-н. правіннасць.

Р. у радавыя.

|| наз. разжа́лаванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разжа́лование разжа́лаванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

degradation [ˌdegrəˈdeɪʃn] n.

1. дэграда́цыя, заняпа́д (маральны)

2. archaic паніжэ́нне, разжа́лаванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Entsétzung

f -, -en

1) зня́цце (з пасады)

2) разжа́лаванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

degradacja

ж.

1. разжалаванне; паніжэнне ў пасадзе;

2. перан. дэградацыя; заняпад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Herábsetzung

f -, -en

1) паніжэ́нне, зні- жэ́нне, скі́дка

~ der Rüstungen — скарачэ́нне ўзбрае́нняў

2) паніжэ́нне (у пасадзе)

~ in den Stand der Schützen — разжа́лаванне ў радавы́я

3) знява́га, дыскрэдыта́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)