раздружы́цца, -ружу́ся, -ру́жышся, -ру́жыцца; зак. (разм.).

Спыніць, перарваць дружбу з кім-н.

Р. з сябрам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздружы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раздружу́ся раздру́жымся
2-я ас. раздру́жышся раздру́жыцеся
3-я ас. раздру́жыцца раздру́жацца
Прошлы час
м. раздружы́ўся раздружы́ліся
ж. раздружы́лася
н. раздружы́лася
Загадны лад
2-я ас. раздружы́ся раздружы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час раздружы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздружы́цца сов., разг. раздружи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздружы́цца, ‑дружуся, ‑дружышся, ‑дружыцца; зак.

Разм. Спыніць, перарваць сваю дружбу з кім‑н. // перан. Страціць прыхільнасць да чаго‑н., перастаць займацца чым‑н. Раздружыцца з кнігамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздружи́ться раздружы́цца; пасвары́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)